Մեր հարազատների և սիրելիների հուղարկավորությունը մեզ համար սրբազան ծիսակարգ է: Այն պահից, երբ դագաղն իջեցնում են հողի մեջ, մահացածի մարմինն ու հոգին հավերժությանն են պատկանում: Մեր մշակույթում ընդունված չէ անհանգստացնել մահացածներին:
Այս հասկացությունների լրիվ հակառակն է պատկերացնում իդոնեզիական Տորայա ցեղը: Այնտեղ ընդունված է մահացածներին այլ կերպ հարգել:
Տարին մեկ անգամ մահացածին հանում են դագաղից և նոր մաքուր հագուստ են հագցնում:
Դրանից հետո հարգարժան մահացածները «քայլում են» գյուղով:
